کد مطلب:35373 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:265
[صفحه 5] مالك اشتر و نیز وصیت آن بزرگوار به امام حسن (ع) [ = یا محمدبن حنفیه] را از وی گزارش كرده اند.[5] آیت الله سید ابوالقاسم خویی- رضوان الله علیه- طریق شیخ طوسی- رضوان الله علیه- به اصبغ را در نقل عهد نامه مالك اشتر صحیح می دانند.[6]. عالمان و رجالیان در پژوهشهای رجالی درباره ی اصبغ نكاتی ارجمند ارائه كرده اند.[7].
اصبغ از چهره های برجسته و از بیدار دلان نیك نهاد یاران علی (ع) و به گفته ابن مزاحم از «ذخائر» علی (ع) بود. مورخان و محدثان به رزم آوری، پارسایی، زهد و استوار گامی در ولایت، او را یاد كرده اند،[1] و در نقل حدیث نیز او را به كثرت نقل، استواری در نقل، وثاقت و اتفاق ستوده اند.[2] برخی از رجالیان عامه او را توثیق كرده اند و برخی به جهاتی روشن- از جمله حب والای او به مولا- بر او طعن زده اند.[3] اصبغ می گوید: از مواعظ علی بن ابی طالب صد فصل به خاطر سپردم و از خطابه هایش گنجهایی، كه بازگویی آنها جز فزونی و گستردگی نیاورد.[4] محدثان و رجالیان، نامه ی ارجمند و جاودانه ی مولا به
صفحه 5.